Kraak de Vitesse-code

 

Het grootste mysterie in Arnhem is niet wanneer de Eusebiuskerk nu eindelijk eens uit de steigers zal gaan of hoe het in hemelsnaam mogelijk is geweest dat de bouw van het Centraal Station zo lang duurde. Nee, het mysterie van Arnhem heet Vitesse. Vitesse, eeuwige bron van vreugde en blijdschap, maar ook een poel van ellende en chagrijn voor de inwoners van Arnhem en omstreken.  Op het moment dat ik dit stukje tik is het zondagochtend en heeft Vitesse het gisteravond weer eens lekker ouderwets verkloot. De fase waarin ik nu verkeer is dus chagrijn en ik ram de ene na de andere zwarte bak koffie naar binnen om mij door de cafeïne te laten dragen er maar een leuke dag van te maken.  

 

Vorige week speelde Vitesse in de uitwedstrijd tegen Willem II de thuisploeg helemaal weg in de eerste helft en was een halve krachtsinspanning genoeg in de tweede helft om de drie punten te pakken. De wedstrijd tegen F.C. Utrecht daarvoor was niet geweldig, maar met de nodige moeite werden ook hier drie zeer kostbare punten binnengesleept. We waren dus met een winstserie bezig die verlengd kon worden door F.C. Emmen thuis te verslaan. Dat lijkt mij nu geen onmogelijke opdracht. Maar dan komt die vervelende Vitesse-code om de hoek kijken:  

 

De Vitesse-code: 

 

1. Vitesse speelt thuis tegen een mindere tegenstander. 

2. Een concurrent (F.C. Utrecht) heeft de avond ervoor gelijksgespeeld en wij kunnen dus op hen uitlopen.  

3. De Oosttribune van GelreDome was gevuld met enthousiaste kinderen (supporters in spé) die door een actie van Vitesse een wedstrijd konden bezoeken. 

4. Een waardig afscheid op het programma voor onze Guram Kashia. 

 

Bij de doorgewinterde supporter zijn dan allang de alarmbellen in zijn of haar hoofd gaan rinkelen. Vitesse weet deze code namelijk erg moeilijk te kraken. Zelf ben ik on-Ernums positief ingesteld, maar ergens gedurende de zaterdag nestelde ook die nare code zich vast in mijn kop. De eerste helft was redelijk, die 1-0 voorsprong verdiend. Het afscheid van Kashia in de rust prachtig en emotioneel. De tweede helft was een vervelend gebeuren met miscommunicatie, foute passes en meerdere malen schieten op doel waarbij de bal minimaal vijf meter overvloog. Dat er 1-1 op het scorebord prijkte na afloop was wat dat betreft nog een wonder te noemen. Na de gemiste uitglij-penalty van Linssen had de wedstrijd alles in zich om lekker diep in blessuretijd de 1-2 tegen te krijgen. Gelukkig was Sinterklaas niet zo streng en kregen wij nog een punt in de schoen. Eerlijk is eerlijk, het gelijke spel voelde als een nederlaag.  

 

Nogmaals, ik ben een positief ingesteld mens. Echter heb ik mij na de wedstrijd in de Vitesse-groepsapp verontschuldigd bij mijn vrienden over mijn zeer negatieve houding gedurende de tweede helft. Ik heb mij mateloos geërgerd, ik heb gevloekt tot ik een ons woog en een nekhernia opgelopen van het schudden van ongeloof bij het zien van zoveel onkunde en het missen van de echte bereidheid om F.C. Emmen het water aan de lippen te zetten.  

 

Slutsky heeft vooralsnog de Vitesse-code ook niet weten te kraken, al gaf hij na de wedstrijd aan dat het hem opviel dat Vitesse juist tegen mindere tegenstanders de punten laat liggen. Hopelijk puzzelt en denkt Slutsky zich helemaal gek om de code waar wij al jarenlang over struikelen te kunnen kraken... Dan kunnen we echt serieus meedoen om plek vier op te kunnen eisen als jaarlijks habitat.